Pieterpad 2022

Zondag 30 oktober 2022  De Meule 25 km
Voor de derde keer in ruim een jaar tijd ben ik gisteren begonnen aan een vijfdaagse wandeling op het Pieterpad. Dit keer loop ik met Bart van Venlo naar Maastricht. De Sint Pietersberg bij Maastricht is het eindpunt.
De laatste vijfdaagse wandeling bracht me tot Laren. De 9 etappes tussen Laren en Venlo heb ik in korte delen gewandeld. Twee keer heb ik een weekend gewandeld en de overige delen in een paar middagen en een paar dag wandelingen. Ik heb zelfs een aantal stukken twee keer gewandeld omdat ik soms eerst met Henri een deel gelopen heb en later hetzelfde deel nog een keer met Anne en Ruben.

Nu ben ik dus onderweg voor het laatste gedeelte van het Pieterpad. Gisteren zijn we vanuit Venlo vertrokken. We hebben vannacht geslapen in een hotel net ten zuiden van Swalmen. Swalmen is één van de etappeplaatsen uit het boekje van het Pieterpad. De komende dagen zullen we elke dag precies een etappe van het Pieterpad lopen. Dit was namelijk het makkelijkste met het boeken van de overnachtingsplaatsen.
De hotelkamer van vandaag is voor ons de duurste overnachtingsplaats op het hele Pieterpad. Helaas is het ook één van de slechtste hotels. De hotelkamer is een saai hok met een eenvoudige badkamer. Het ontbijtbuffet is een stuk beter en best goed, maar zeker niet speciaal.
Gisteren hadden we zomerweer met een maximum temperatuur van boven de 20 graden. Ook vandaag beginnen we met een lekker warm zonnetje en onze jassen kunnen al snel uit.
Vanaf ons hotel -dat niet aan de route ligt- komen we al snel bij kasteel Hillenraedt. Na het kasteel lopen we door de grafelijke bossen weer op het Pieterpad. Bij Zuidewijk Spick -een adellijke kasteelboerderij- slingert het pad eerst naar het westen en daarna weer een stuk terug naar het oosten voor we weer verder wandelen in zuidelijke richting.
Evenwijdig aan de A73 lopen we ten oosten van Roermond langs de stad. Van de stad zien we nauwelijks iets. Alleen bij de oversteekplaats van de IJzeren Rijn is het een paar honderd meter iets drukker op de route. Bij de IJzeren Rijn vragen we ons af of de spoorlijn die hier eindigt wel de IJzeren Rijn is. Ik heb namelijk gelezen in het boekje van het Pieterpad dat de IJzeren Rijn niet onderbroken is.

Rond de middag lopen we door Melick. Midden in het dorp bestellen we bij een café wat te drinken en te eten. We zitten heerlijk op het terras aan de zuidzijde. De temperatuur is weer boven de 20 graden en we genieten van de warmte van de zon.
Na de lunchpauze lopen we door open landschap. Dit is wel een leuke afwisseling, want de route loopt voornamelijk door fraaie bos en natuurgebieden. In de verte zien we de torens van de basiliek van Sint-Odiliënberg. Als we Sint-Odiliënberg in lopen zien we dat de basiliek niet zo groot is -zoals het vanuit de verte leek- maar dat de basiliek boven op de Sint Petrusberg is gebouwd. Door de hoge ligging lijkt de kerk veel groter.
In Sint-Odiliënberg wandelen we door woonwijken. Ten zuiden van het dorp komen we weer in bosgebied op stuifduinen. Midden in dit gebied -met de naam Het Sweeltje- houden we nog een tweede pauze bij een paar bankjes.

Een uur later lopen we Montfort in. Dit is de eindbestemming voor vandaag. Op een bankje midden in het dorp, met zicht op de lelijke toren van de Catharinakerk, gaan we even zitten om te kijken waar onze overnachtingsplaats is.
Vijf honderd meter naar het zuiden komen we bij B&B de Meule. Hier hebben we een ruim appartement op de eerste verdieping aan de voorzijde van het huis. Ons welkomstdrankje drinken we in de grote achtertuin waar de ruïne van een oude molen staat.
In het begin van de avond bestelt Bart roti en bami voor het avondeten, dat we in ons appartement op eten.


Dinsdag 1 november 2022  Zuid Limburg 29 km
Gisteren zijn we van Montfort naar Sittart gewandeld. Vanaf onze hotelkamer kijken we uit op een grote metselwerkwand waarop Toon Hermans staat afgebeeld. De afgelopen dagen was het zomers warm. De zon scheen, maar het was een beetje waterig zonnetje. Vandaag is het net iets minder warm en er staat een harde wind, maar het is ook helemaal helder.

Vanuit ons hotel naast het Toon Hermans Theater lopen we de stad in. Bij een supermarkt kopen we wat te drinken en een paar croissants voor onderweg. Op het marktplein maken we enkele foto’s van het plein en de Sint Michielskerk op de achtergrond. Het zijn mooie plaatjes met een helder blauwe lucht.
De stad uit lopen we de Knollenberg op. Langs de stijgende weg staan 7 kappelletjes. Bijna boven aan de helling staat de kapel van de Heilige Rosa. Over holle wegen en langs akkers lopen we door de Limburgse heuvels naar het zuiden.
Op de Wanenberg zien we een bankje. Daar eten we onze eerste croissantjes. Weer een uur verder komen we bij kasteel Terborg. Dit is de enige plaats vandaag waar we wat kunnen eten of drinken. Ook al is het nog voor de openingstijd van 11 uur, we kunnen toch plaats nemen op het terras van de gasterij. Na koffie en thee met gebak lopen we weer verder.


We zien steeds meer vakwerkhuizen, Limburgse boerderijen en huizen met speklagen in het fraaie Limburgse heuvelland. Bij Aalbeek eten we op een bankje onze laatste croissants op. Het is er fris in de stevige wind, maar tegelijker tijd ook lekker warm in de zon.
Na de pauze komt al snel de Reus van Schimmert in het zicht. Dit is een bijna 100 jaar oude watertoren. De watertoren is in de stijl van de Amsterdamse School gebouwd. Dat betekent niet dat we dit een fraaie toren vinden. De toren is nogal lomp en het lelijkste voorbeeld van de Amsterdamse School dat ik ooit gezien heb. Toch is de toren wel een echte blikvanger. We kijken er te vaak naar, waardoor we de afslag bij kasteelhoeve Bockhof missen. Gelukkig kijk ik een paar honderd meter verder op mijn gps.


Halverwege de middag komen we in Strabeek bij het hotel dat we geboekt hebben. Later op de middag lopen we naar Valkenburg. In het centrum drinken we wat op een verwarmd terras. Daarna eten we heerlijke tappas in een restaurant.
Morgen lopen we de laatste etappe naar de Sint Pietersberg en gaan we met de trein terug naar huis. Er is dan een einde gekomen aan een prachtige wandelroute. Op een groot deel van het Pieterpad heb je het gevoel dat Nederland één groot natuurgebied is. Vroeger vond ik in de bergen wandelen leuk, maar in Nederland vond ik het saai. Zo heb ik lang geleden twee keer de vierdaagse in Nijmegen gelopen zonder te trainen. Toen ik begon met de eerste training ben ik al snel gestopt. Ik vond het veel te saai om te wandelen in ons vlakke land. Met het lopen van het Pieterpad heb ik ontdekt dat lopen door Nederland toch wel heel erg leuk is en binnenkort ga ik beginnen aan het wandelen van de Walk of Wisdom rondom Nijmegen.